Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

Παύλος Ιωαννίδης: Υπάρχει χαρά μέσα στην κρίση;



Κρίση: μια λέξη με διπλή σημασία. Από τη μία, το σημείο κινδύνου στην οικονομία, την πολιτική, τις κοινωνικές ή προσωπικές σχέσεις. Κι από την άλλη, η διαδικασία μέσω των πεποιθήσεων και των εμπειριών μας ώστε να μορφώσουμε και εκφράσουμε τις αποφάσεις και επιλογές μας. Θα λέγαμε πως οι δύο έννοιες έχουν σχέση μέσα από τη δυναμική της αλλαγής μίας κατάστασης. Μια κρίση με την πρώτη έννοια θα οδηγήσει σε κρίσεις με την δεύτερη σημασία.
Τι μας δίνει λοιπόν το βιβλίο «Υπάρχει χαρά μέσα στην κρίση;» του Παύλου Ιωαννίδη, ειδικού ψυχικής υγιεινής και ψυχοθεραπευτή; Σίγουρα δεν είναι ένας ακόμη οδηγός αυτοβοήθειας. Κάτι τέτοιο δεν ήταν στο σκεπτικό του δημιουργού του, ούτε φυσικά ο αναγνώστης του θα αποκομίσει αυτή την εντύπωση.
Κάθε τι στη ζωή μας, κάθε κλάσμα δευτερολέπτου εκλύει ερεθίσματα για υγιή ή μη σκέψη και αντίστοιχη συμπεριφορά. Το ερώτημα είναι πώς κάτι με αρνητική φόρτιση, θα βρει τα θετικά και θα μετουσιωθεί. Τα χαρακτηριστικά παραδείγματα που δίνονται –πρόκειται εξάλλου για αληθινές ιστορίες και όχι μυθοπλασία- κάνουν τον κάθε αναγνώστη να επανεξετάσει τη δική του θεώρηση σχετικά με το ουσιώδες και μη, το ζωτικό ή όχι, το αληθινό ή το ψεύτικο. Οι ψεύτικες ανάγκες δημιουργούν λάθος εντυπώσεις, λάθος συμπεριφορά, λάθος στάση ζωής και αντιμετώπιση. Ο αρνητισμός και η επαναδημιουργία ζοφερών καταστάσεων, η ατελείωτη σεναριολαγνεία όπως θα έλεγα εγώ, το μόνο που καταφέρνει είναι να γίνονται συζητήσεις επί συζητήσεων και ο άνθρωπος να βουλιάζει σε ένα τέλμα ψάχνοντας να βρει αν θα επιπλεύσει το εγώ του.
Ο Παύλος Ιωαννίδης με έναν μεστό, ανθρώπινο, φιλικό τρόπο γίνεται ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, αυτός που δε θα διστάσουμε να του χτυπήσουμε το κουδούνι, να μας ανοίξει με ένα πλατύ χαμόγελο -αυτό το τόσο χαρακτηριστικό του-και ενώ έχουμε έρθει να δανειστούμε καφέ ή ζάχαρη, να κάτσουμε σε μια πολυθρόνα δίπλα του και να συζητήσουμε μαζί του σαν να γνωριζόμασταν χρόνια. Απλά, καθημερινά πράγματα. Για αυτά μιλάει εξάλλου σε αυτό το τόσο ζωντανό κείμενό του.
Η ζωή δεν είναι ροζ, αν επιμένουμε να της χαρίσουμε ένα χρώμα. Δεν είναι όμως ασπρόμαυρη. Αν εμείς φοράμε παραμορφωτικά γυαλιά, η λύση είναι να τα πετάξουμε και να αντιμετωπίσουμε θαρραλέα την πραγματικότητα. Για κάθε τι δύσκολο, κρίσιμο, αρνητικό υπάρχει ο αντίποδας. «Ουδέν κακόν αμιγές καλού» μαθαίνουμε από τα σχολικά μας χρόνια, αλλά το ερώτημα παραμένει σχετικά με το αν το εφαρμόζουμε και πότε. Σημασία έχει πως ακόμη και μια κατάσταση άχθους μπορεί και οφείλει να ανασύρει από μέσα μας όλα τα θετικά που συνοψίζονται στο «είμαι ελεύθερος να ονειρεύομαι, είμαι ελεύθερος να επιλέξω», ειδοποιό διαφορά εξάλλου του ανθρώπου από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο.
Η ασφάλεια, ο ρομαντισμός, η αγάπη και το χρώμα είναι τα τέσσερα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης πυραμίδας της χαράς. Απλά βήματα για να νιώσουμε πρώτα ασφαλείς και συμβατοί με την ανθρώπινη φύση μας, να κάνουμε όνειρα που πρέπει να τα διαχωρίσουμε από τους στόχους, να ολοκληρωθούμε μέσω της προσφοράς αγάπης, όχι μόνο στους άλλους, αλλά και προς εμάς τους ίδιους, και τέλος να ανατρέξουμε σε αυτά τα μικρά ασήμαντα που δίνουν χρώμα στη ζωή μας, τις μικρές χαρές. Όλα αυτά θα ενωθούν επαναπροσδιορίζοντας το μεγαλείο της ανθρώπινης ύπαρξης.
Μπορεί, ολοκληρώνοντας την ανάγνωση αυτού του βιβλίου, να μη βρούμε μια άμεση λύση για τα καθημερινά και ζωτικά που μας απασχολούν, σίγουρα όμως θα έχουμε αποκτήσει την ικανότητα του να δούμε τον κόσμο μας έξω από τα πλαίσια του αγχωτικού και δύσθυμου εγώ μας. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου αυτό που ο συγγραφέας αναφέρει, και στο οπισθόφυλλο, και στο κυρίως κείμενο:
Η λέξη «κρίση» στα κινέζικα γράφεται με δύο χαρακτήρες, καθένας από τους οποίους σημαίνει κάτι διαφορετικό. Ο πρώτος χαρακτήρας σημαίνει «κίνδυνο» και ο δεύτερος «ευκαιρία».
Στο χέρι μας λοιπόν είναι να παίξουμε το δικό μας παιχνίδι και όχι αυτό που άλλοι θέλουν. Όταν είμαστε κύριοι του εαυτού μας, τότε γινόμαστε και κύριοι των καταστάσεων.
Το βιβλίο «Υπάρχει χαρά μέσα στην κρίση;» του Παύλου Ιωαννίδη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας.
Μπορείτε να διαβάσετε εδώ τη βιβλιοεντύπωσή μου για το προηγούμενο βιβλίο του συγγραφέα, το μυθιστόρημα «Ο Λευκός τοίχος» που κυκλοφορεί επίσης από τις εκδόσεις Μίνωας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημήτρης Νίκου: Οδοιπόρος

  Σαν άλλος Άτλαντας σηκώνεις το βάρος του κόσμου στους ώμους σου. Η δική σου ύβρις είναι μία ακόμα αποστασία. Είσαι ένας από εμάς, όχι όμως...