Ευάγγελος Τζάνος: Σύνεργα

Λόγια σύνεργα που χρησιμοποιούνται σαν εργαλεία έκφρασης και είκοσι διηγήματα περιέχονται στο ομότιτλο ελεύθερο ψηφιακό βιβλίο που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Σαΐτα.

Στέκομαι λίγο παραπάνω στο εξώφυλλο, δημιουργία του Νίκου Κυπραίου παρατηρώντας τα χρώματα και την απεικόνιση του προσώπου. Η έκφραση του ασυνείδητου μέσα από το τυχαίο και τον αυθορμητισμό και η δημιουργία εικόνων χωρίς την αναμενόμενη μεταξύ τους συνοχή χαρακτηρίζει το κίνημα του υπερρεαλισμού και κατά ένα μεγάλο μέρος είναι και το μοτίβο των διηγημάτων. Όπως όμως το εξώφυλλο παραπέμπει σε κάτι πιο οικείο και προσωπικό, έτσι και οι μικρές ή μεγάλες ιστορίες που συνθέτουν τον καμβά των λέξεων του συγγραφέα Ευάγγελου Τζάνου, άλλοτε με την αφαίρεση και άλλοτε άμεσα μάς οδηγούν εκεί που η πραγματικότητα διέψευσε το όνειρο της παιδικής ηλικίας. Χρωματισμένες με νότες μιας άλλης εποχής (η κονσόλα του ήχου, σβηστά κίτρινα πρόσωπα, καλλιτεχνικόν ομβρελλοποιείον, στην οδό Ευμολπιδών) μας πηγαίνουν ένα ταξίδι στο χρόνο κάπου πίσω σε παλιές γειτονιές όταν οι αυλόπορτες δεν κλείδωναν και οι άνθρωποι κάθονταν στα πεζοδρόμια ανανεώνοντας τις κοινωνικές τους σχέσεις, εκεί όπου τα παιδιά διαφέντευαν τα παιχνίδια τους, ευφάνταστοι στρατηγοί, πολεοδόμοι, γιατροί, πυροσβέστες ή απλοί οδηγοί. Σπρώχνουμε κι εμείς την πόρτα και ρίχνουμε μια κλεφτή ματιά στις ζωές των άλλων, του άλλοτε.

Είναι φορές όμως που αυτά που έχουμε μέσα μας δεν τα ομολογούμε κι αν συνηθίζεται αυτό το γνωστό «τίποτα δε μένει κρυφό κάτω από τον ήλιο», το πρόβλημα παραμένει ως «πώς αντιλαμβάνεται κανείς την πραγματικότητα». Εξαιρετικής δεξιοτεχνίας το διήγημα Κλοφέν και Αροκλόρ όπως και το Έξωθεν καλή μαρτυρία.

Συντομότατο το εναρκτήριο Βραδινό λεωφορείο Ι και όμως ο δημιουργός του κατορθώνει να χωρέσει όλη αυτή την παρακμή, τη λύπη, την διάψευση που η μίζερη ρουτίνα ενός δρομολογίου κουβαλάει σαν έναν ακόμη επιβάτη.

Αλληγορικό μέσα από τον τραγέλαφο των τεκταινομένων μέχρι την ευόδωση ενός προσκυνήματος στην Τήνο το όταν το πλοίο ταξίδευε.

Από τα αγαπημένα μου το άρα; όπου μέσα από έναν ακόμη τραγέλαφο με μεταστάντες και τις φιλονικίες γύρω από έναν τάφο, φτάνουμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως η ματαιότητα έρχεται να καλύψει ανούσιες αλλά και ουσιαστικές διαμάχες.

Είκοσι διηγήματα που το κάθε ένα με ξεχωριστό τρόπο και άλλα σύνεργα κάθε φορά έρχεται να επιβεβαιώσει το σύντομο ανθρώπινο πέρασμα από αυτό που αποκαλούμε ζωή, τη γέννηση του ονείρου, την διάψευσή του και την-όχι πάντα άκοπη- αποδοχή αυτής της αναίρεσης.

Μπορείτε να φορτώσετε τη συλλογή διηγημάτων στην ψηφιακή σας βιβλιοθήκη μέσω του συνδέσμου http://www.saitapublications.gr/2012/10/ebook.2.html