Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

Ο συγγραφέας Νίκος Διακογιάννης για την ακριβή ανάσα του νερού

Ευχαριστώ το φίλο συγγραφέα Νίκο Διακογιάννη για την ξεχωριστή τιμή που μου έκανε να μιλήσει για το μυθιστόρημά μου «η ακριβή ανάσα του νερού» και να δημιουργήσει ένα πανέμορφο βίντεο για αυτό.

Γράφει ο Νίκος Διακογιάννης http://tera-amou.pblogs.gr/


Τη συγγραφέα τη γνώρισα μέσα από τον "Φύλακα στο Φάρο", το πιο πρόσφατο μυθιστόρημά της. Θέλησα λοιπόν να ανατρέξω στην εργογραφία της, να προμηθευτώ μερικούς ακόμη τίτλους και σήμερα σας παρουσιάζω το βιβλίο "Η ακριβή ανάσα του νερού", που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας.

Διαφορετική θεματική αυτή τη φορά όμως με κάποια κοινά στοιχεία ως προς τα μονοπάτια της γραφής. Πολυπρόσωπο και αυτό το μυθιστόρημα, με διάθεση ταξιδιάρικη τόσο στον τόπο (Ελλάδα, Γερμανία, Τσεχία) όσο και στο χρόνο (Κατοχή αρχές δεκαετίας του ογδόντα και στο σήμερα). Περισσότερο από έκδηλη η αγάπη της Αμανατίδου προς τη λαογραφία, γίνεται ξανά το μέσο που θα θέσει γερά θεμέλια στη γέννηση της μυθοπλασίας. Τα πρώτα αυτά δομικά υλικά τα αναγνωρίζει κανείς στους μύθους, τις δοξασίες, τους κρυμμένους ανά την ελληνική επικράτεια θησαυρούς, τους απλούς ανθρώπους της υπαίθρου.

Η Μαρίτα είναι η κεντρική ηρωίδα του μυθιστορήματος, πλαισιωμένη από δευτεραγωνιστές που κάποια στιγμή φλερτάρουν με τη σκηνή, θαρρείς πως είναι έτοιμοι να πάρουν την πρωτοκαθεδρία και να ρίξουν τη Μαρίτα στη θέση του κομπάρσου. Τέτοια είναι τα κρυμμένα μυστικά που θα ρθουν στο φως που οι ρόλοι επαναπροσδιορίζονται αενάως.

Ο πατέρας της Μαρίτας αποτελεί την κλασική περίπτωση πατέρα - δυνάστη, διαχειίζεται τα πάντα, ανθρώπους κι αντικείμενα με τον ίδιο τρόπο. Όλα του ανήκουν. γι' αυτό και αποκληρώνει την κόρη του, σαν μαθαίνει την απόφασή της να σταματήσει τη Νομική και να δώσει εξετάσεις σε δραματική σχολή. Η Μαρίτα δεν απογοητεύεται, δε θρηνεί για μια τέτοια εξέλιξη, αφού ούτως ή άλλως πάντα χαλαροί ήταν οι δεσμοί με τον βιολογικό της πατέρα.Είναι ο ίδιος όμως που χρόνια αργότερα θα παραδοθεί στον έρωτα για μια πολύ μικρότερη κοπέλα και θα σπαταλήσει από δω κι από κει το βιος του... Δυστυχώς, ούτε τη μάνα της τη θυμάται να χαμογελάει δίπλα σ' αυτόν τον άντρα. Ο λόγος είναι σοβαρός και χάνεται στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν της οικογένειάς της. Ο Στράτος, φίλος της μητέρας της θα αποκαλύψει τα πάντα στην Μαρίτα παρουσιάζοντας την αλληλογραφία που διατηρούσε η μητέρα της κι ο πρώτος της αγαπημένος.θα τους απομακρύνει και θα κάνουν το όνειρο να μοιάζει με ουτοπία.

Μόνη στην Αθήνα πια, η ηρωίδα θα αγωνιστεί να βρει εργασία και κάποιον να του χαρίσει τη φιλία της. Ένα μικρό εστιατόριο γίνεται το σημείο τυχαίας συνάντησης με τον από χρόνια αγαπημένο της σκηνοθέτη Μίρο Κραφτ. Μια σειρά από γεγονότα -καικκκυρίως τα μαθήματα υποκριτικής- τους φέρνουν πολύ κοντά μα ξαφνικά συνειδητοποιούν πως δεν μπορούν να είναι μαζί.

Επτά χρόνια μετά συναντιούνται ξανά στη Γερμανία, μα τώρα πια η Μαρίτα είναι η πρωταγωνίστρια στο έργο "Η ακριβή ανάσα του νερού" και ο Μίρο εκπλήσσεται από την εξωτερική και εσωτερική αλλαγή της γυναίκας. Κι ενώ όλα δέιχνουν πως μπορούν να σμίξουν, έρχεται η μητέρα του Μίρο, η Άννα κραφτ, με μια σειρά αποκαλύψεων που δονούν αλλιώς τον αναγνώστη. Και οι ανατροπές δεν έχουν τέλος. Ο Μίρο θα μάθει την αλήθεια που ο πατέρας του ούτε στη γυναίκα του τόλμησε ποτέ να ομολογήσει.

Μετά ακολουθεί η επιστροφή στην Ελλάδα και η αναζήτηση ενός θησαυρού στα μέρη της Αρκαδίας.

Η συγγραφέας μοιράζεται δίκαια στους ήρωές της. Δεν ωραιοποιεί, δεν εξυψώνει κάποιον επειδή είναι ο καταφρονεμένος της υπόθεσης ή επειδή έχει το ρόλο του "καλού". Ακόμη και ο κατακτητής, ο Γερμανός εν προκειμένω, είναι άνθρωπος που πονάει για τον παραλογισμό του Χίτλερ, τη δίψα του να αιματοκυλήσει τον κόσμο.

Δεν θέλω να αποκαλύψω τίποτα περισσότερο Σας αφήνω να αναζητήσετε αυτό το βιβλίο και να χαρείτε το ταξίδι όπως το χάρηκα κι εγώ.

ΣΚΗΝΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΝΕΞΙΤΗΛΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ:

* η ανάγνωση της παλιάς επιστολογραφίας (γλώσσα απόλυτα ταιριαστή με την εποχή, κοφτές προτάσεις, γεγονότα που συγκινούν)

*η εξιστόρηση από την ίδια την Άννα Κραφτ όσων είχαν συμβεί τον καιρό που η ίδια βρισκόταν στην ελλάδα

(ανατροπές, δυναμική στην εξέλιξη της ιστορίας, παιχνίδι με το θυμικό του αναγνώστη)

* η σκηνή με την επίσκεψη του Γερμανού στο σπίτι της Άννας και την προσφορά του μήλου (απλώς δεν υπάρχουν λόγια)

* η σκηνή όπου ο Μίρο μαθαίνει από τον κατάκοιτο πατέρα του την αλήθεια για την άλλη όψη του νομίσματος)

* η αναζήτηση του θησαυρού στο ποτάμι, η κόκκινη σπηλιά και το απολιθωμένο δέντρο (ονειρική αφήγηση, λέξεις υγρές, λέξεις προσεκτικά επιλεγμένες, μύθοι, δοξασίες, άρωμα από παπαδιαμάντεια φύση)

2 σχόλια:

  1. Είδες τι όμορφο που είναι όταν η αγάπη, το νοιάξιμο, ακόμη και μια καλημέρα ταξιδεύουν από τον έναν στον άλλον; Τόσο απλό μα και τόσο δύσκολο μοιάζει για τους ανθρώπους. Χαίρομαι με τη χαρά σου και αφήνω πολλές ευχές για νέες θάλασσες, νέες συγκινήσεις. Καλό απόγευμα από τη Νίσυρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα Νίκο! Πολύ σωστά το έθεσες, απλά είναι αυτά που μας δίνουν τη χαρά, τόσο απλά που είναι φορές που δε μπαίνουμε στον κόπο να τα πράξουμε καθώς τα θεωρούμε αυτονόητα, άρα ήδη υπάρχοντα. Σε ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια και τις εξίσου όμορφες πράξεις σου και περιμένω να ακούσω τα καλά νέα σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημήτρης Νίκου: Οδοιπόρος

  Σαν άλλος Άτλαντας σηκώνεις το βάρος του κόσμου στους ώμους σου. Η δική σου ύβρις είναι μία ακόμα αποστασία. Είσαι ένας από εμάς, όχι όμως...