Τρίτη 3 Μαΐου 2011

Αγγελική Σχοινά: Καλημέρα και αντίο

Λογική και ευαισθησία;

Όχι, δε μου έρχεται στο νου η Jane Austen αλλά η Ζωή, η κεντρική γυναικεία φιγούρα στο «Καλημέρα και Αντίο».

Ένα πρωί, το αντρικό βλέμμα πλανιέται στο άδειο σπίτι ώσπου εστιάζει σε ένα σημείωμα με τρεις και μόνο λέξεις. Δίπλα του ένα άλμπουμ φωτογραφιών. Η εγκατάλειψη θα σημάνει το τέλος μιας πεντάχρονης σχέσης ή καλύτερα μιας συγκατοίκησης ανάμεσα στη Ζωή και το Φίλιππο. Πέντε χρόνια εκείνη έχει αποφύγει τις αναλύσεις έχοντας κολλήσει την ετικέτα του δεδομένου σε ό,τι αφορά το Φίλιππο ήδη επαναπαυμένο σε μία ευχάριστη και χωρίς υποχρεώσεις κατάσταση. Στην ουσία κανένας δεν είναι διατεθειμένος να δώσει κάτι από τον εαυτό του εξαιτίας ενός διαφορετικού είδους φόβου. Ο Φίλιππος δηλώνει εξαρχής ότι δεν είναι ο τύπος του άνδρα που θα δεσμευτεί, η Ζωή πάλι αποδέχεται, γιατί δε θέλει να φανεί κατώτερη των περιστάσεων.

Παρίσι: φως και σκιά που η Ζωή-φωτογράφος θα χρησιμοποιήσει για να κάνει αυτό που τόσο καλά γνωρίζει. Η αλλαγή παραστάσεων και η αποστασιοποίηση θα βάλουν σε λειτουργία μια διαδικασία εσωτερικής ψηλάφησης και απελευθέρωσης.

Στον αντίποδα, ο Φίλιππος θα δημιουργήσει μία άλλη σχέση, θα βρεθεί όμως προ εκπλήξεως καθώς του λείπει κάτι.

Και τότε θα συμβεί το αναπάντεχο!

Ο πόνος του χωρισμού και κάποια λόγια που στριφογυρίζουν: να είσαι ευτυχισμένος, αλλά να προσπαθείς η ευτυχία σου να μην περιορίζει την ευτυχία του άλλου, θα οδηγήσουν το Φίλιππο σε ένα διαφορετικό μονοπάτι για να αναθεωρήσει την στάση του απέναντι στα πάντα.

Η σχέση δεν είναι η δέσμευση αλλά η ανθρώπινη επαφή.

Πόσα είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε και πόσα να πάρουμε; Τι ακριβώς είναι αυτό που μας φοβίζει; Γιατί αφήνουμε κάποιες στιγμές να κυλάνε μέσα από τα χέρια μας; Κάνουμε κάτι γιατί μας το επιβάλουν οι άλλοι ή γιατί το έχουμε αποφασίσει οι ίδιοι; Τα βιώματά μας οδηγούν σε συγκριτική ανάλυση συμπεριφορών; Αυτό που μας χωρίζει είναι ίδιο με αυτό που μας ενώνει;

Πινελιές ευαισθησίας από μία νέα γυναικεία φωνή. Η Αγγελική Σχοινά δεν καταγράφει απλά το χρονικό μίας σχέσης. Τολμάει να κολυμπήσει στα βαθιά.

1 σχόλιο:

Δημήτρης Νίκου: Οδοιπόρος

  Σαν άλλος Άτλαντας σηκώνεις το βάρος του κόσμου στους ώμους σου. Η δική σου ύβρις είναι μία ακόμα αποστασία. Είσαι ένας από εμάς, όχι όμως...